Wieś Łopuszna leży na wschód od Nowego Targu, przy drodze w kierunku Szczawnicy. Położona jest na wysokości 560 m n.p.m., na pograniczu Gorców i Kotliny Orawsko-Nowotarskiej, w dolinie potoku Łopuszanka. Dolina ta stanowi najbardziej malowniczą i urokliwą krajobrazowo dolinę górską w tej części Gorców. Urok tego miejsca stanowi duże zróżnicowanie krajobrazowe: głęboko wcięte doliny, strome stoki górskie porośnięte lasami, czyste wody potoków górskich oraz polany śródleśne, z których rozciągają się malownicze widoki na Podhale i Tatry.

Nazwa wsi pochodzi od łopuszyn - roślin modrzewiowych. W głąb gór wieś wnika przysiółkami: Zarębek Niżni, Średni, Wyżni i osiedlem Koszary. Wyżej położone są tylko polany śródleśne na spłaszczeniach i grzbietach górskich. Ze wsi prowadzą dwa szlaki turystyczne na najwyższy szczyt Gorców - Turbacz. Jeden z nich, znany już na początku XIX wieku, zwany szlakiem Seweryna Goszczyńskiego, prowadzi z Zarębka Niżnego koło Pucułowskiego Stawku po wschodnie stronie Wysznej (1103 m n.p.m.) na Kiczorę (1284 m n.p.m.) i dalej Halą Długa na Turbacz (1311 m n.p.m.).

Dwór obecnie jest filią Muzeum Tatrzańskiego i znajduje się w nim etnograficzne muzeum. Planowane jest utworzenie tam Muzeum Kultury Szlacheckiej. Miejscowość znajduje się na małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej.

W Łopusznej dorastał, uczęszczał do szkoły powszechnej i mszę prymicyjną odprawił ks. Józef Tischner. Na miejscowym cmentarzu znajduje się jego grób. W Łopusznej funkcjonuje klub piłkarski Przełęcz Łopuszna występujący w podhalańskiej A klasie.

Ksiądz prof. dr Józef Tischner (1931 - 2000)
Przyszedł na świat w Starym Sączu. Od dzieciństwa związany był z Łopuszną. Jego rodzice, Józef Tischner (1902-1980) i Weronika z Chowańców (1904-1993) w okresie międzywojennym i po okupacji hitlerowskiej, przez kilka dziesiątków lat byli nauczycielami w Łopusznej. Aczkolwiek lata emerytury spędzili oni w Starym Sączu i tam zostali pochowani, łopusznianie zachowują ich we wdzięcznej pamięci.
W Łopusznej ks. Józef Tischner odprawił swoją prymicyjną Mszę św. (1955), zaś po latach tamże dziękował Bogu za 25 lat kapłaństwa (1980). W swoim domu we wsi spędzał każdą chwilę wolną od profesorskich obowiązków w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu. Jako kapelan Związku Podhalan, od 1982 roku w drugą niedzielę sierpnia, na zmianę z księdzem Władysławem Zązlem odprawiał Mszę św. w kaplicy pod Turbaczem. Brały w niej udział zwykle setki górali i turystów.
Był odznaczony orderem Orła Białego - najwyższym odznaczeniem państwowym. Zmarł po długich i okrutnych cierpieniach 28 czerwca 2000 roku w wieku 69 lat, opatrzony św. Sakramentami. Spoczął na wiejskim cmentarzu w Łopusznej.